Rekonstrukcja wirtualna bitew

[srebrny_lis]

Rosyjskie pułki piechoty zwykle po 3 bataliony, wyjątkowo (np. pod Heilsbergiem 26 pjeg) 2 bataliony.
Pułki jazdy: kozackie po 5 sotni, kirasjerskie i dragońskie po 5 szwadronów, huzarskie i ułańskie (m.in. konnopolski) po 10 szwadronów. Stany etatowe u Żmodikowów w "Taktyce armii rosyjskiej w dobie wojen napoleońskich" - gdzieś chyba wpisywałem w naszej części forum.
Po walkach 4/5 - 9 VI 1807 stany wielu pułków były znacznie osłabione.

[Ziuk]

Jak wielkie były ubytki w oddziałach - oczywiście tak na oko, intuicję historyczną - 30%, 40% ??? w odniesieniu do stanu etatowego

Poniżej przytaczam wybrane informacje z tematu o rosyjskim korpusie w Galicji:

wg regulaminów obowiązujących mniej więcej od 1802/3 do 1810 pułk grenadierski lub muszkieterski powinny liczyć na stopie pokojowej: 1 szef (zazwyczaj generał), 60 oficerów (w tym dowódca), 120 podoficerów, 56 doboszy i innych muzykantów, 564 gren. i 1128 muszk. (w pułkach muszk.) albo 1692 gren. (w pułkach gren.); do tego 138 niewalczących.
Pułk jegierski: 1 szef (j.w.), 45 oficerów (j.w.), 96 podoficerów, 32 doboszy i innych muzykantów, 1200 jegrów i 121 niewalczących.
Już w 1807 liczebność kompanii (rot) jegierskich została zrównana z liczebnością rot muszkieterskich i grenadierskich tzn. we wszystkich rotach było tyle samo bagnetów.
Pułk kirasjerski: 1 szef (j.w.), 40 oficerów (j.w.), 70 podoficerów, 16 trębaczy, 660 szeregowych i 138 niewalczących.
Pułk dragoński: 1 szef (j.w.), 40 oficerów (j.w.), 70 podoficerów, 16 trębaczy, 700 szeregowych i 142 niewalczących.
Pułk huzarski: 1 szef (j.w.), 67 oficerów (j.w.), 120 podoficerów, 21 trębaczy, 1320 szeregowych i 211 niewalczących.
Podczas pokoju 12 ludzi w każdym szwadronie nie miało koni.
W 1803 w każdym pułku kirasjerskim i dragońskim utworzono rezerwowy półszwadron w składzie: 4 oficerów, 10 podoficerów, 2 trębaczy, 63 szeregowych i 10 niewalczących.
W pułkach huzarskich rezerwowy szwadron w składzie: 5 oficerów, 12 podoficerów, 2 trębaczy, 120 szeregowych i 11 niewalczących.

Pułk grenadierski był "elitarny" jako całość, w pułkach muszkieterskich kompanie grenadierskie stanowiły "elitę" (różnice wzrostu i wynikające z tego zadania). Można też było załapać się w pułku muszkieterskim do kompanii grenadierskiej za wyróżniającą się służbę.
Odnośnie wojny 1807 wyraźnie pisze się, że w polu walczyły wszystkie trzy bataliony pułków rosyjskich. W OdB z 1808 równie wyraźnie podano, że w polu walczyły tylko dwa bataliony, bez trzeciego zakładowego.
Stan faktyczny rosyjskiego batalionu zależał od sytuacji na froncie i rytmiczności uzupełnień - jak wszędzie. Co do 1809 to bym się nie ekscytował, bo bojowe straty rosyjskie były właściwie żadne.

Jeśli tak było w poważnej wojnie ze Szwecją, to tym bardziej mogło być w udawanej wojnie z Austrią, w której Rosjanie stracili, wg A. Zamoyskiego "1812. Wojna z Rosją", 1 (jednego!) żołnierza.
Niestety, nie dysponujemy dla ówczesnej armii rosyjskiej tak dokładnymi danymi liczbowymi jak dla francuskiej; zwykle autorzy podają liczbę batalionów i szacunkową, statystyczną liczebność jednostek.
OdB George`a Nafzigera są przydatne, chociaż niekompletne (OdB spod Heilsbergu jest "szkieletowy" i tylko wyjściowy) i czasem anachroniczne (używa wielokrotnie nieaktualnej już w latach 1805 - 1815 nazwy półbrygady na określenie pułków).
Wskazana różnica 400 - 600 żołnierzy w batalionie odnosi się chyba do regulaminowej liczebności batalionów jegierskich i liniowych; jak wspomniałem (za A. Panczenką i Żmodikowami) w toku wojny 1807 car nakazał wyrównanie liczebności pułków wszystkich rodzajów piechoty.
W wojnie 1807 roku pułki kozackie, w tym pułki Sysojewów I i II, liczyły z reguły 5 sotni (odp. szwadronów) czyli ok. 500 szabel

[Ziuk]

Pytania:

1. Czy wielkość regimentów muszkieterskich i jegierskich uległa zrównaniu pod względem liczebności w 1807 tak, że w kampanii wiosennej te dwa rodzaje pułków piechoty miały podobne stany ? Dopytuje gdyż wg. Nafzigera istniała wyraźna różnica w liczebności oddziałów muszkieterskich i jegierskich. Reorganizacje rzutujące na stany etatowe oddziałów miały zaś miejsce w 1802 i 1811. Podobne informacje zawierają także inne książki anglojęzyczne.

2. Czy podczas walk jegrzy nosili czako czy też jakieś specyficzne czapki w takim stylu:
http://theminiaturespage.com/boards/msg.mv?id=271499

26 September 1807—Instead of front pouches [podsumki], all Jäger regiments are ordered to have pouches [sumy] of the same pattern as used in Grenadier and Musketeer regiments, but without badges and on black crossbelts. At this same time, the round hats in use are replaced by shakos [shapki] of the same pattern as those confirmed for Musketeer regiments in 1803 (Illus. 1386) (803).

http://marksrussianmilitaryhistory.info/V10BAll.htm#4

3. Czy mógłbyś przejrzeć i zrecenzować stany liczebne występujące w tym OOB: http://napbc.freeforums.org/download/file.php?id=4670

4. Jak umundurowany był batalion milicji biorący udział w pierwszej fazie bitwy?

5. Jaka była pogoda w czasie pierwszej fazy bitwy? Wiem, to dziwne pytanie ale muszę zdecydować czy niebo ma być bezchmurne lekko zachmurzone czy zachmurzone dość mocno:)

[srebrny_lis]

Przez cały dzień zanosiło się na burzę, było duszno i upalnie (burza zaczęła się ok. 3:00 w nocy na 11 VI).
Jegrzy w 1807 nosili właśnie takie kiwery z podwójnym daszkiem.
O organizacji:
ORGANIZACJA. Podczas wojen 1805 i 1806 - 1807 zostały ostatecznie uformowane rosyjskie dywizje. Podstawą każdej z nich były istniejące wcześniej tzw. inspekcje czyli okręgi stanowiące podstawę żywnościową, zaopatrzeniową i finansową dla wybranej grupy regimentów (połków). Wileński Pułk Muszkieterski podlegał Inspekcji Brzeskiej (brzesko - litewskiej), przekształconej potem w 6. dywizję. Każda dywizja składała się z 7, potem z 6 pułków piechoty. W różnych konfiguracjach było to: 4 - 5 pułków muszkieterskich, 1 - 2 grenadierskie i 1 - 2 jegierskie. Pułki grenadierskie i muszkieterskie stanowiły tzw. piechotę liniową a jegierskie lekką. Liczebność pułków jegierskich na stopie wojennej została zrównana z muszkieterskimi. W roku 1806 armia była zorganizowana w 18 dywizji. Pułk piechoty liniowej od roku 1802 składał się z trzech batalionów po cztery ok. 400-osobowe kompanie (roty) w każdym. Rota dzieliła się na plutony (wzwody). Dwa bataliony ruszały na front, trzeci pełnił rolę zakładu (szkolił i podsyłał uzupełnienia). Mimo formalnego określenia "dywizje piechoty", w ich skład wchodziła też kawaleria i artyleria dywizyjna. Ułatwiało to wypracowanie organicznej więzi i współpracy różnych rodzajów broni. Podczas wojny każdemu z pułków grenadierskich i muszkieterskich przydzielano 6 dział z obsługą; natomiast w każdej rocie tych pułków szkolono do obsługi dział po 10 szeregowych (riadowych) i 2 podoficerów z tzw. "środkowego szeregu" (sriedniej szieriengi).

[Ziuk]

Czyli, było tak:

Stany pułków na stopie wojennej:

Pułk muszkieterski:

1 batalion: 4(roty) x 400 - 1600

2 batalion: 4(roty) x 400 - 1600

3 batalion: 4(roty) x 400 - 1600 [batalion zakładowy niebiorący udziału w działaniach wojennych]

+ 6 dział


Pułk grenadierski:

1 batalion: 4(roty) x 400 - 1600

2 batalion: 4(roty) x 400 - 1600

3 batalion: 4(roty) x 400 - 1600 [batalion zakładowy niebiorący udziału w działaniach wojennych]

+ 6 dział


Pułk jegierski:

1 batalion: 4(roty) x 400 - 1600

2 batalion: 4(roty) x 400 - 1600

3 batalion: 4(roty) x 400 - 1600 [batalion zakładowy niebiorący udziału w działaniach wojennych]

[srebrny_lis]

No właśnie ta rzekoma nieobecność trzecich batalionów przeczy wersji źródłowej mówiącej o udziale trzech batalionów w bitwie.

[Ziuk]

Jak przedstawiał się skład gwardii pod dowództwem Savaryego w czasie I fazy bitwy?

Czy podawana pod poniższym adresem charakterystyka sił gwardii jest miarodajna?

http://pl.wikipedia.org/wiki/Bitwa_pod_ ... .A9_Savary" onclick="window.open(this.href);return false;


---------------

Do tych wojsk została dołączona brygada piechoty młodej gwardii dowodzona przez gen. Anne Jeana Marie René Savary`ego. O ile oba korpusy były związkami operacyjnymi zaprawionymi w bojach, o tyle brygada gwardyjska była jednostką nową. Tworzyły ją 1. oraz 2. regimenty fizylierów gwardii, którymi dowodzili pułkownicy Joseph Boyer de Rebeval i Jean-Parfait Friederichs. Jednostki te zostały sformowane 19 września 1806 r. jako regimenty fizylierów gwardii i welitów gwardii. 15 grudnia tego samego roku zostały przemianowane na 1. i 2. fizylierów, a 16 stycznia 1809 r., w półtora roku po bitwie lidzbarskiej, otrzymały nowe nazwy: fizylierów-grenadierów i regiment fizylierów-strzelców. Co ciekawe, we wszystkich opisach kampanii wiosennej w Prusach Wschodnich występują pod nazwami z 1809 r.

http://ioh.pl/artykuly/pokaz/niedocenia ... berg,1061/" onclick="window.open(this.href);return false;

Czyli odwołując się do http://usacac.army.mil/cac2/CGSC/CARL/n ... 807DAC.pdf" onclick="window.open(this.href);return false;

Były to:
1st Fusiliers (2)(1,268)
2nd Fusiliers (2)(1,268)

Czy była z nimi artyleria, kawaleria gwardii?

[srebrny_lis]

Pod Heilsbergiem byli użyci tylko fizylierzy Gwardii I(1. i 2. p. - po dwa bataliony) i wsparcie artyleryjskie w postaci 12 dział pieszych Greinera (pisany też Greinier). Jazdy nie było w akcji. Charakterystyka miarodajna.

[Ziuk]

Mam pewne wątpliwości odnośnie liczebności sił Borozdina:

pułk muszkieterów rewelskich (1 battalion)
pułk muszkieterów nizowskich (1 battalion)
pułk kozaków Seliwanowa
4 działa artylerii pieszej
2 działa artylerii konnej

Tak wątłe siły nie powinny przetrwać odwrotu. Wydaje się, że przewaga francuzów szczególnie w kawalerii pozwalała na swobodne odcięcie odwrotu i zniszczenie grupy Borozdina. (Nacisk ze strony dywizji piechoty, artylerii i licznej kawalerii). Mając tak skromne siły zmuszony byłby cofać się czworobokami, a to oznacza wolne przemieszczanie się oddziałów. Natomiast w przypadku gdyby Borozdin dysponował minimum dwoma batalionami jego skuteczny odwrót byłby bardziej prawdopodobny.

[srebrny_lis]

Siły francuskie nadchodziły stopniowo, zostały wykryte już w Piotraszewie i Urbanowie, więc grupa Borozdina mogła odpowiednio wcześnie zrejterować z lasu pod Piotraszewem na Łaniewo a potem na Bobrownik, lekko tylko ucierając się z Francuską czołówką koło Łaniewa. Pod Łaniewem była ciaśnina czyli wąskie miejsce, Borozdin otrzymał rychło wsparcie grupy Lwowa a potem nadszedł szybko Bagration. Pułki piechoty z grupy Borozdina nie liczyły po jednym batalionie, tylko nizowski dwa a rewelski nawet trzy. Jazda liczyła do 1000 ludzi (pięć szwadronów dragonów i pięć sotni kozackich) a wkrótce nadeszła odsiecz.

[Ziuk]

Rzeczywiście przeoczyłem tych dragonów inflandzkich. Odnośnie batalionów, to zasugerowałem się opisem z 129 i 131 strony Twojej książki. Po uwzględnieniu dragonów i 5 batalionów piechoty grupa Borozdina nie wydaje się już taka słaba i rzeczywiście mogła prowadzić działania osłonowo opóźniające stopniowo cofając się do Bobrownika.

Czy można jakoś ustalić jakie oddziały jazdy pruskiej brały udział w kontrataku w czasie pierwszej fazy bitwy (s. 135) ?

Ile armat wspomagało Bagrationa z prawego brzegu Łyny? Pytam gdyż w artykule http://www.battlefieldanomalies.com/hei ... battle.htm jest mowa o 40 działach Konstantego wspomagających Bagrationa.

Ever on the alert, Constantine, who had been posted on the right bank of the Alle with his guard division, now ordered four batteries of artillery to move to a point opposite the confluence of the Spuilbach stream and open fire. Some 40 Russian cannon swept the left bank of the Alle and caused the French divisions of St. Cyr and St. Hilaire, who were moving forward to cross the stream, to compress their columns to avoid the awful cannonade. The fire of Constantine's guns gave Bagration a chance to re-establish his battle line.

Czy oddziały lekkiej kawalerii i piechoty mogły przebyć gdzieś Łynę na odcinku Łaniewo ujście Spaugi? Wiem, że koło Łaniewa był most na Łynie.

[srebrny_lis]

Nie znam układu brodów w 1807 na tym odcinku (chyba ich tam wcale nie było i nie ma); ponadto owe formacje wbiłyby się w lasy, mokradła i niemal pod nos najsilniejszego odcinka pozycji Sprzymierzonych.
Liczba 40 dział ostrzeliwujących przeprawę na Spaudze jest prawie na pewno przesadzona.
Ostrzelała ich bateria - nawet jeśli wzmocniona, to nie 40 dział. Tyle to mogło ostrzeliwać atakujące dywizje francuskie podczas ich szturmu na lewe skrzydło pozycji w głównej fazie bitwy (od czoła i zza Łyny razem).
Z tekstu wynika raczej, że po jednym batalionie z tych pułków stanęło po obu stronach drogi (czyli mowa raczej o tym gdzie stały te dwa bataliony). Źródła rosyjskie podają udział obu pułków w całości (np. Michajłowski-Danilewski).

[Ziuk]

Myślałem o odwrotnej sytuacji tj. o potencjalnym silniejszym wsparciu przez Konstantego sił walczących na lewym brzegu.

Odnośnie batalionu milicji to ustaliłem, że nie była to zwykła milicja tylko część gwardii carskiej tak dziwnie nazwana. Jednostkę później przemianowano na Finlandzki Pułk Gwardii. Jeszcze muszę odszukać informację o umundurowaniu tego oddziału gdyż przepisy dotyczące zwykłej milicji mogły nie mieć zastosowania w tym wypadku.

Zrobiłem wykaz sił, podzieliłem je na jednostki, oszacowałem wielkość i wychodzi, że starcie nie było aż tak asymetryczne jak początkowo sądziłem. Oczywiście różnica jakościowa będzie na korzyść Francuzów.

[Manufaktura Dzika]

Pułki milicyjne rozwiązano pod koniec 1807 roku z przyczyny ich mizernego morale.

Zwróciłem uwagę na zrzut tej grafiki z pułkiem grenadierskim(z gry)
To co zauważyłem-
-brak długich butów
-plecaki o rok młodsze od bitwy wz1808?
-no i otoki na "szapkach" należne tylko podoficerom
-i płaszcze powinny być rolowane na plecaku, potem to zmieniało się do twojego wzoru
az kiedyś muszę spróbować pograć

tu masz mundury batalionu grenadierskiego Imperatorskiej milicji ale niestety wiskowatow robił to dla 1808 roku
http://www.simvolika.org/Memorandum/vis ... ic2517.jpg" onclick="window.open(this.href);return false;" onclick="window.open(this.href);return false;

[srebrny_lis]

W zaprezentowanej animacji otoki mają tylko niektórzy żołnierze od prawej w szeregu, reszta ma jednolicie czarne. Rycina Wiskowatowa jak sam twierdzisz na pewno nie jest adekwatna dla wojny 1806/1807.