Warmińsko Mazurskie Forum Poszukiwaczy

Wczoraj była okrągła 400 rocznica
http://delurski.pl/hold-ruski/" onclick="window.open(this.href);return false;

Z wczoraj.....
Dziś napisała o pamięci o "hołdzie ruskim" "Rzeczpospolita" podając, że toczyły się dyskusje pomiędzy rządem a Kancelarią Prezydenta rozmowy na temat upamiętnienia okrągłej rocznicy tego wydarzenia. Dyplomaci chcieli gali z przemówieniem prezydenta i konferencją naukową na Zamku Królewskim. Rozmowy jednak spełzły na niczym głównie ze względu na opór Prezydenta. - Co mamy przypominać? Fatalną politykę wobec Rosji ? - irytował się w rozmowie z "Rz" prof. Tomasz Nałęcz, doradca prezydenta RP ds. historii i dziedzictwa narodowego. - Kto chce, to pamięta, ale nie sądzę, żebyśmy musieli organizować państwowe obchody.

HOŁD RUSKI
Dwoje oczu patrzało,surowo,ponuro,
Zyg­zak czoło rysuje pio­ru­nową chmurą.
Na War­szawę spogląda-​​Krakowskie Przed­mie­ście,
Car w nie­wolę ujęty,w wro­gim zmie­rza mie­ście.
Spi­sał trak­tat ze Szwecją-​​z eks­pan­sji zamia­rem,
Pol­skę chcieli obłupić-​​dostrzegli ofiarę.
Zamiar w woj­sko przekuto,rozliczne oręża,
Ze czter­dzie­ści tysięcy-​​stanęło dziś męża.
Sie­dem tylko tysięcy wysta­wiła Pol­ska,
Obok jazdy z pie­chotą, są husa­rii wojska.
Jak wcze­śniej pod Grunwaldem,też mają zaciężne,
Ze Szwe­cji i Holandii,z Hisz­pa­nii orężne.
Fran­cja woj­ska nie skąpi,Niemieccy ryce­rze,
Pro­te­stan­tyzm na szali,przeciwstawią wierze.
Szuj­ski Dymitr dowodzi-​​naprzeciw Żółkiew­ski,
Hetman-​​wódz nad wodze-​​wysłannik kró­lew­ski.
I runęły na Polskę-​​pułki dobo­rowe,
Te na prędko zebrane,różne przy sposobie.
Odwaga,determinacja i mobil­ność woj­ska,
Szalę walki przeważa-​​zwyciężyła Pol­ska.
Choć prze­ciw­nik liczebny umyka w popło­chu,
Uzbro­jony po zęby-​​nie dotrzyma kroku.
Sztan­dar główny złowieszczy-​​padł z orłem
dwu­gło­wym,
Oddał złotą buławę,ledwie podda zdrowy.
Teraz nad nim Żółkiew­ski wygła­sza­jąc mowę,
Dał w łaska­wość królowi-​​plemię kainowe.
Będą czo­łem bić przed nim,kniaż młod­szy
zapła­cze,
Tak się wtedy poniży ple­mie­nie sobacze.
Wcze­śniej Pru­ski dziś Ruski,czołobitni wodze,
Ku pamięci nam dzi­siaj– im w wiecz­nej prze­stro­dze.
Bo for­tuna się toczy,a na pewno kołem,
Wcze­śniej– póż­niej powraca-​​z histo­rii mozołem.!!
Józef Bie­niecki

Dobrze jest wspominać dawne sukcesy (z których skądinąd niewiele wynikło), ale trzeba też trzeźwo patrzeć na historię. Z ostatnimi laty wydawanych na temat wojen moskiewskich książek dość interesująca jest praca toruńskiego badacza profesora Wojciecha Polaka "O Kreml i Smoleńszczyznę. Polityka Rzeczypospolitej wobec Moskwy w latach 1607 - 1612", Wyd. FINNA, Gdańsk 2008. Z lektury wynika, że nic tam nie było tak jednoznaczne jak w podręcznikach szkolnych. Zaufanie do autora wzmaga też dobre spenetrowanie zasobów archiwalnych.

Lisie tak szczerze powiem, że im więcej czytam o tych czasach (1600 - 1700 mniej więcej) tym mniej "rozumiem" a właściwie bardziej rozumiem to co wydarzyło się niecałe 200 lat później, może dla człowieka współczesnego nie łatwo zrozumieć ludzi tamtych niespokojnych czasów jak również motywy ich postępowania. Temat zapodałem niejako ku pamięci bo niewiele jest osób, które wiedzą że takie wydarzenie w ogóle miało miejsce.
Z tymi czasami wiąże się wiele ciekawych zapomnianych wydarzeń.

Najważniejsze, że chociaż część ludzi coś czyta, nie zdając się wyłącznie na papkę tv-sieciową. Każda lektura daje do myślenia. A myślenie wprawdzie trochę boli, ale ma wielką przyszłość i zawiera "rozkoszy prawdziwe" . Prawdę mówiąc, ONI - ci nasi sprzed 400 lat - z reguły myśleli o swoim pobycie na Kremlu źle i nie wierzyli, że to może trwać wiecznie. Inna sprawa Smoleńsk: strategiczna twierdza o podstawowym znaczeniu, brama do Moskwy albo Wilna - jak Wzgórza Golan. O tę twierdzę trzeba było się bić konsekwentnie i z uporem, a nie olewać i zapominać o należytym przygotowaniu obrony. Tylko, że akurat konsekwencja nie jest naszą mocną stroną ... To nasi tradycyjni rywale (obaj!) myślą na dwa pokolenia wprzód. Przynajmniej znaczna część elit.

Bardzo ciekawa jest historia dowodzonej przez Chodkiewicza wyprawy z odsieczą dla oblężonej polskiej załogi Kremla (oficjalna historia powszechna o niej nie wspomina), z której to nikt do kraju nie wrócił. Wojska te dość potężne dotarły w okolice wspomnianego Smoleńska (mniej więcej rożnie ludzie piszą w każdym razie do terenów w miarę bezpiecznych po czym wojsko zarządzało zażądało wypłaty żołdu, ale nie było z czego płacić wiec większość zawróciła i po drodze w ramach rewanżu plądrowała i paliła majątki szlacheckie i wsie na Litwie i Podlasiu po powrocie wojska na tereny RP nikt nie został za to ukarany tylko wojsko Litewskie przez kolejne kilkadziesiąt lat było jakby na Koronne "odrażone" i tylko Hetmani i Król stawali na przeszkodzie do małej wojny domowej i samosądów. To była taka ówczesna świecka tradycja jak wojsko nie było u siebie to ostro sobie poczynało np: wojsko litewskie zasłynęło okrucieństwem bezwzględnością przy tłumieniu buntów chłopskich i kozackich na Ukrainie poprzedzających powstanie Chmielnickiego.

Warto pamiętać, że dziś, 16 XI, upływa 217 rocznica kapitulacji resztek wojsk Insurekcji Kościuszkowskiej pod Radoszycami. Lało jak z cebra, było wściekle zimno, szerzyły się dezercje. Pojmano m.in. nowego naczelnika - gen. Tomasza Wawrzeckiego.