Warmińsko Mazurskie Forum Poszukiwaczy

Witam poszukuje informacji o karnym pułku de l'ile . Z góry dziękuje za wszystkie odpowiedzi . Pozdrawiam Piechur

Podaj, proszę prawidłowy zapis ortograficzny pełnej nazwy jednostki. Może chodzi o jakąś jednostkę stacjonującą na "wyspach" gdzieś w koloniach: na Antylach lub południowym Indyku?

Np. 9 XI 1804 z trzecich batalionów 109 pp i 18 plp utworzono Regiment de l`Ile de France, który stacjonował na archipelagu Maskarenów, na wyspie Ile-de-France (obecnie Mauritius). W 1811 przekształcony w 29 plp.
Martinien podaje w wykazach strat oficerskich tego pułku 30 oficerów rannych i 1 zabitego (był to kapitan Sebille, który poległ w obronie Ile-de-France podczas bitwy na zatoce Tombeaux 1 grudnia 1810). Jeden z francuskich artykułów w Sieci podaje, że w latach 1804 - 1808 cesarz ściągnął do kraju wszystkie wojska kolonialne z wyjątkiem 66. pp z Guadelupy (odtąd w koloniach miały walczyć oddziały organizowane z lokalnych ochotników). Gdyby tak było, dlaczego kpt Sebille z Rgt de l`Ile-de-France poległ w regularnej walce w XII 1810?
Zaglądałeś może do angolskiej książki "Wojna o wszystkie oceany" wydanej jakieś dwa lata temu w Polsce?

To już widziałeś??


"Dekret z 24 stycznia 1811 roku zarządził stworzenie czterech pułków karnych: Régiment Walcheren, Belle-Îsle, l’Île de Ré, Méditerranée.

Régiment Belle-Îsle był pułkiem lekkim, natomiast pozostałe trzy liniowymi.
Pułki nie posiadały kompani wyborczych, a ich konstrukcja poza tą różnicą była identyczna z regularnymi pułkami liniowymi/lekkimi.
Wszystkie trzy pułki karne tworzyły garnizony wysp, z których to wzięły swoje nazwy.
Do tego pododdziały Régimentu l’Île de Ré tworzyły garnizony wysp Oléron i Aix.
Cała kadra oficerska tworząca te pułki, od głównego dowódcy pułku po dowódcę pierwszego batalionu musiała być osobiście zatwierdzona przez Napoleona. Sierżanci i Kapralowie byli ściągani z Gwardii Cesarskiej w nadziei, że uda im się wprowadzić jakąś dyscyplinę w tych bandach dezerterów.

Każdy z tych pułków „ściągał” dezerterów ze sprecyzowanych wcześniej dywizji.
I tak do pułku Walcheren szli „wojacy” z: 15, 16, 17, 24, 25, 26, 31 i 32 Dywizji,
do pułku Belle-Îsle: 11, 12, 19, 20 i 21, a do pułku Méditerranée szli dezerterzy z: 6, 7, 8, 9, 10, 27, 28, 29 i 30 Dywizji.

Dekret z 11 marca 1811 roku zmieniał nazwę Régiment Méditerranée na 1er Régiment de la Méditerranée i rozkazywał utworzenie pełnych czterech baonów polowych jak i jednego zakładowego. Pułk miał być szkolony i wyposażony jak pułk piechoty lekkiej.
Ten sam dekret rozkazywał stworzenie 2eme Régiment de la Méditerranée, w układzie identycznym jak pułk nr. 1, lecz miał on być pułkiem liniowym.

Żaden z tych pułków nie formował kompanii wyborczych, lecz dekret dawał im mimo to tylną furtkę na przyszłość stwierdzając: „Kiedy te dwa pułki będą miały za sobą dwu letni okres służby, nasz Minister Wojny winien otrzymać stosowne rozkazy każące utworzyć jedną lub więcej kompanii wyborczych” I tak się stało, sformowano po dwie kompanie wyborcze na baon w 1813 roku.

Dekret z 11 marca 1811 roku, również rozkazywał stworzenie trzeciego baonu dla pułku Walcheren, złożonego w całości z Hiszpańskich jeńców wojennych.
Każda kompania miała liczyć standardowo 140 ludzi. Ludzie ci mieli zaciągnąć się jako ochotnicy i jeżeli wysłużyli w „spokoju pełne sześć lat” mogli spokojnie wrócić do swojego kraju.

Generalnie głównym zadaniem pułków karnych, poza funkcjami garnizonowymi było dostarczanie uzupełnień dla wojsk liniowych.
Dla przykładu 1er Régiment de la Méditerranée przekazał do 1812 roku:
600 ludzi do stworzenia piątych baonów w pułkach 29 i 112,
840 ludzi do stworzenia siódmego baonu 6 pułku, który w 1812 roku stacjonował we Włoszech i dopiero w kampanii 1813 roku wszedł do walki,
500 ludzi do 14 pułku lekkiej piechoty,
860 ludzi do 6 pułku,
560 ludzi do 4 baonu 14 pułku,
oraz 360 ludzi stworzyło 1 i 2 kompanię saperów de l’Elbe.
Co ciekawe pułk liczył w sumie 4000 ludzi, a w okresie niespełna dwóch lat przekazał do różnych formacji liniowych 8590 ludzi

Kolejno 2eme Régiment de la Méditerranée przekazał 8160 ludzi, Régiment Walcheren: 10831, Belle-Îsle: 4580, l’Île de Ré: 6220

Te cyfry stwierdzają fakt, że regimenty karne przefiltrowały przez siebie 38351 dezerterów, przywracając ich do służby czynnej z dawnymi rangami.

Omawiane pułki karne:

1. Régiment Walcheren
2. Régiment Belle-Îsle
3. Régiment Méditerranée (nazwa została zmieniona dekretem z 11 marca 1811 roku na:
1er Régiment de la Méditerranée) (4 baony + 1 zakład)
4. 2eme Régiment de la Méditerranée (4 baony + 1 zakład)
5. Régiment l’Île de Ré (w 1812 roku stał się 132 pułkiem liniowym, walczył w kampanii
1813 roku pod Kaliszem, Budziszynem, Groβbeeren i Lipskiem. W kampanii 1814 roku
uczestniczył w bitwach pod La Rothiere i Rosnay, oraz w obronie Paryża)"
z: http://www.historycy.org/index.php?showtopic=53865" onclick="window.open(this.href);return false;

No tak, Bavarsky - dobra firma . Tak więc chodzi albo o Belle-Isle, albo o l`Ile-de-Re.
Dezerterzy lądowali nie tylko w karnych jednostkach; także na budowie twierdz. Takie adnotacje są w aktach pułkowych.

Francois Lo Presti, za Alainem Pigeardem (artykuł "Les Regiments de Refractaires 1810 - 1814" w Tradition Magazine nr 167, s. 14 - 18) podaje, że pułk Belle-Isle stał się 20 IX 1812 36. plp a pułk l`Ile de Re tegoz dnia 132. pp. Wchodziły w skład dywizji Durutte`a.
Pułk Belle-Isle (bataliony: 2., 3. i 4.) w brygadzie Devaux, pułk l`Ile de Re (bataliony: 2., 3. i 4.) w brygadzie Jarry`ego. Oba w VII Korpusie Reyniera. Po zwycięskiej bitwie pod Wołkowyskiem Reynier uzyskał od Napoleona prawo utworzenia przy tych jednostkach zakazanych dotąd (acz tylko na dwa lata!) kompanii wyborczych, których utworzono łącznie 5 we wszystkich pułkach karnych dywizji Durutte`a (były tam bataliony aż z 6 pułków karnych).
Wśród pułków karnych rozróżniano dwie kategorie: pułki "karne" w sensie ścisłym i pułki "rehabilitacyjne". Wymienione tu pułki należały wyłącznie do klasy "rehabilitacyjnych" i wcielały "lżejszą grupę" dezerterów; do pułków ściśle "karnych" kierowano kryminalistów i posyłano ich zwykle do wojsk kolonialnych lub batalionów cudzoziemskich.
W pułku Belle-Isle (czyli 36. plp) odnotowano w latach 1812 - 1814 32 rannych i 4 zabitych oficerów, zaś w pułku l`Ile de Re (czyli 132. pp) 51 rannych (z czego 5 zmarło z ran) i 4 zabitych oficerów (za Martinienem).

Bardzo dziękuje za odzew . Napisałem l'ile gdyż posiadam właśnie guzik i tak było na nim napisane . Więc wnioskuje że to bardzo rzadki fant skoro były to tak nieliczne pułki .

Z chęcią zobaczyłbym zdjęcie guzika

Otóż to ten guzik . Zdjęcie trochę słabe ale wiadomo o co chodzi

Prosiłbym jeszcze o identyfikację tego orzełka podejrzewam że to może być orzełek 6 pp Księstwa Warszawskiego tutaj link do odkrywcy http://odkrywca.pl/orzelek-ksiestwo-war ... tml#694124" onclick="window.open(this.href);return false;
Oba fanciki z wczoraj

Co do pułku nie ma więc żadnych wątpliwości: "Cesarstwo Francuskie. Pułk de l`Ile de Re".

Co do kampanii 1812, zajrzyj do Mariana Kukiela "Wojna 1812 roku" - tam są omówione m.in. działania VII Korpusu Reyniera, zaś bitwa pod Kaliszem w II 1813 ma swoją monografię autorstwa Marcina Baranowskiego. Tamże masz szczegółowe RYSOPISY (!) aż 10 wybranych żołnierzy 132. pp czyli dawnego l`Ile de Re, na podstawie akt pułkowych. Możesz więc dosłownie zajrzeć w twarze niektórych z Twoich "ulubieńców".

Przykład. Bernard Lageu, kapral. Syn Laguela i Louise z domu Ferre, urodzony 14 marca 1790 w departamencie Lot. Do oddziału przybył 16 kwietnia 1811. Wzrost 170 cm, twarz pełna, czoło wysokie, oczy piwne, nos świetny (szlachetny), usta duże, podbródek zaokrąglony, włosy i brwi czarne, znaków szczególnych brak. Brał udział w kampaniach 1812 i 1813 w szeregach Wielkiej Armii, zabity w bitwie pod Kaliszem 13 lutego 1813.

To Ty go opchnąłeś czy kupiłeś ? http://allegro.pl/super-rzadki-guzik-na ... ml#history" onclick="window.open(this.href);return false;

dojdziemy po liniach papilarnych