Warmińsko Mazurskie Forum Poszukiwaczy

Prawda że piękne - niby nic nadzwyczajnego łuski od mausera - a jednak - jest to część prezentu od Olsztyniaka ( z tak zwanego skarbu z łupstycha ) zawiniętego w niemiecką gazetę z 1932r.) Piekne stany, lekka patynka - a są to łuski wyprodukowane w większości w latach 1910-1918, pewnie wystrzelone na strzelnicach garnizonu olsztyńskiego w okresie pierwszowojennym, następnie powtórnie elaborowane miały być wykorzystane do ćwiczen na poligonie w latach trzydziestych minionego wieku.



A tak wyglądają drewniane pociski (nowe mają kolor czerwony), papierowe niestety rozsypały się
(opisane łuski nie posiadają ładunku prochowego, spłonki zostały zbite mechanicznie)

A czy drewniany pocisk nie mógł być skuteczny na pewna odległość? Ciekaw jestem czy były jakieś instruktarze na temat bezpiecznej odległości uzycia takich pocisków?

Jakaś odległość bezpieczenstwa napewno obowiązywała - dodam tylko, że w takim naboju (Platzpatrone 33 - z drewnianym czubkiem) ładunek prochowy był niewielki (około 1/5 ilości wystepującej w ostrej amunicji, takze inny gatunek prochu) następnie wata filcowa (wypełnienie pustej przestrzeni łuski, i dopiero drewniany czubek.

A do tego drewniany pocisk był w środku wydrążony i był bardzo lekki. Polska amunicja ćwiczebna do Rkm wz.28 też była tego typu.
Kilka lat temu wyszło kilka takich, z malowanym na czerwono pociskiem drewnianym, w Borach Tucholskich.
C.

Jam łasica pisze:A czy drewniany pocisk nie mógł być skuteczny na pewna odległość? Ciekaw jestem czy były jakieś instruktarze na temat bezpiecznej odległości uzycia takich pocisków?

Z drewnianych pocisków strzelamy czasami na rekonstrukcjach .
Daleko nie dolatują . Rozpadają się zaraz po wystrzeleniu .