Styczniowe Toprzyny

[srebrny_lis]

W omówionej krótko w dziale "Epoka napoleońska" pozycji Mikaberidze o Bagrationie jest bardzo spójny i zgrabny opis walk pod Górowem i 7 II 1807 pod obecną granicą. Na Toprzyny albo wezmę ze sobą ksero wersji angielskiej, albo jak zdążę to tłumaczenie. Może się przyda...

[Manufaktura Dzika]

Jak się uda jeszcze jeden rekrut z Olsztyna będzie

[DAMIAN]

Taka koncentracja wojska i manewry tuż przy granicy z Obwodem może grozić konfliktem podobnym to tego mającego miejsce w przypadku obu Koreii.

[srebrny_lis]

Tych, których nogi będą wystawały poza linię materaców, wystawi się na nocną wartę na zewnątrz

[Kodi]

W połowie stycznia 1807 r. bardzo blisko Toprzyn bił się lidzbarski 21. batalion fizylierów - 11 stycznia pod Sępopolem, 13 I pod Sątocznem, także wyprawa i historyczna i sentymantalna

[srebrny_lis]

W tej sprawie polecam materiał Wojciecha Olszewskiego pt. "Od Iławy do Iławy": lekko fabularyzowany opis działań Prusaków w styczniu - lutym 1807, na bazie solidnych źródeł.

[korvettenkapitan]

jeszcze nakręcą trylogię "Jak rozpętałem III wojnę światową"

[srebrny_lis]

A. MIKABERIDZE, s. 333-335: "[...] około 8:00 rano 7 lutego Bagration podszedł pod Górowo, gdzie rozstawił swą piechotę, wspieraną kompanią artylerii. Dwie godziny później zaatakował go Murat, lecz książę Piotr`tak zręcznie go wstrzymywał, że ów nie był w stanie posunąć się ani piędzi naprzód, mimo ponoszonych ciężkich strat`. Po co najmniej godzinnej walce [Bagration] spokojnie odszedł na Pruską Iławę, podążając pod osłoną lasów [rosnących] pomiędzy Górowem a Pruską Iławą. W celu wygodniejszego manewrowania w lesie, Bagration odesłał przodem całą jazdę i część artylerii a połączył pułki jegierskie w jeden związek; pułki piechoty liniowej zostały skierowane [na tył] jako rezerwa. Około 11:00 Francuzi wykonali szereg ataków na Bagrationa, który spokojnie odstąpił zajmując pozycję obronną wzdłuż drogi. Ów ruch utrudniały liczne porzucone wozy i inne szczątki pozostawione [na drodze] przez główne siły. Podczas jednej z utarczek, jegrzy Bagrationa znaleźli parę antałków wina [inne źródła podają, że brandy] i upili się. Kilka ich batalionów zostało osaczonych i odciętych od głównych sił Bagrationa. Francuzi zaatakowali ich i Bagration musiał odwołać z tyłów huzarów pod komendą hrabiego Pahlena i [księcia] Karla Lamberta, by ratowali owych pijanych jegrów. Mimo to Francuzi pojmali wielu z nich. Na około milę przed Pruską Iławą Bagration zajął pozycję na równinie pod Ziegelhof [warsztat ceglarza na ob. Górze napoleona k/ Warszkajt], pomiędzy zamarzniętymi jeziorami: Tenknickim i Warszkajckim, z zamiarem osłaniania głównych sił maszerujących [jeszcze] do Pruskiej Iławy. Bennigsen poinformował go, że ciężkie działa bardzo wolno posuwają się drogą lidzbarską [tj. przez Jagoty, Piaseczno, Weskajmy, Wiewiórki i Nową Wieś Iławecką] na Pruską Iławę i mogą zostać odcięte przez Francuzów. Tak więc prosił Bagrationa o zatrzymanie Francuzów na podejściach do miasta tak długo jak się da. Książę Piotr ustawił 24-działową baterię pod pułkownikiem Jermołowem na twardym gruncie za osadą Gruenhoefchen [Grądzik, m. Żywkowem a Warszkajtami], tak by panowała nad wyjściem z ciaśniny pomiędzy lasami. Oddziały Markowa i Baggowuta zostały rozstawione w centrum pomiędzy jeziorami, które jako zamarznięte mogły skłaniać francuską kawalerię do zagrożenia rosyjskim flankom. Bagration rozwinął swą kawalerię na flankach w celu zabezpieczenia podejść [do miasta] wiodących wokół i przez te jeziora. Dla wzmocnienia swych pozycji Bagration posłał Denisa Dawydowa do Bennigsena z prośbą o wsparcie kawaleryjskie. Dawydow powrócił z częścią 8. Dywizji (Pułki: Grenadierów Moskiewskich i Muszkieterów Sofijskich) oraz Pułkami Dragonów Sanktpetersburskich, Kargopolskich i Ingermanlandzkich, Kirasjerów Jego Cesarskiej Mości i Konnym Litewskim (ułani). Książę Piotr posłał te pułki na drugą linię, za oddziały Markowa i Baggowuta. Na koniec rozkazał Barclayowi de Tolly, którego oddziały były wyczerpane walkami pod Dwórznem, obsadzić [samą] Pruską Iławę. Około 14:00 7 lutego jazda Murata, z idącym za nią [IV] korpusem Soulta pojawiły się na skraju lasów pod folwarkiem Gruenhoefchen [...]". Na razie tyle. Reszta później .

[Marcin]

Do w/w opisu załączam mapkę

[srebrny_lis]

I to z epoki

[DAMIAN]

To ja wrzucę jeszcze dokładniejszy wycinek z mapy Schrottera (arkusz s11), dotyczący terenu po którym będziemy buszowali.

[srebrny_lis]

Jasne, że Schroetter - jest dość rozpoznawalny graficznie . Francuzi wiedzieli co robią, zawłaszczając jego matryce w Berlinie. Łatwiej było nakładać własne treści na już gotowe opracowania topograficzne. Teoretycznie mogli z map Schroettera korzystać już podczas tej wojny.

[srebrny_lis]

MIKABERIDZE - c.d., s. 335-339: "Francuzi posunęli się naprzód w trzech kolumnach, z lekką jazdą na czele. Centralną kolumnę tworzył 46. pp pod pułkownikiem Josephem-Pierre Richardem. Druga francuska kolumna złożona z 18. pp pod pułkownikiem Jeanem-Baptiste-Ambroise Ravierem maszerowała drogą górowską przeciw prawej flance Bagrationa. Trzecia kolumna francuska złożona z 24. pp pod pułkownikiem Jeanem-Baptiste-Pierre Semelle posuwała się przeciw rosyjskiemu lewemu skrzydłu. Dwie francuskie brygady skierowano na prawo, poprzez teren folwarku Gruenberg, by obejść rosyjskie lewe skrzydło. Marszałek Augereau rozwinął swą lekką jazdę i 57. pp wokół jeziora Tenknickiego, by osaczyć Bagrationa maksymalnie od [jego] prawej. Dywizje Claude Justa Alexandre`a Legranda i Louisa Vincenta St. Hilaire`a pozostawały w rezerwie. Jednakże wstępny atak w centrum był nieskoordynowany i się załamał. Maszerujący w głębokim śniegu 18. pp popadł pod ogień rosyjskiej artylerii i tyralierów. Jeden z rosyjskich świadków opisuje ten wspaniały atak: `[rosyjska artyleria] silnie ostrzelała masy atakujących [francuskich] kolumn; ich front legł szeregami, lecz kolejne szeregi szły po trupach z heroizmem i niewzruszenie`. Kiedy podeszły do pozycji rosyjskich, książę Piotr wykonał kontratak na bagnety siłami Pułków Muszkieterów Sofijskich i Pskowskich. Kiedy piechota weszła w zażartą walkę pierś w pierś, Bagration rozkazał Dragonom Sanktpetersburskim przeciąć jezioro i zaatakować lewe skrzydło 18. pp; Francuzi nie spodziewali się flankowego ataku kawalerii i gwałtownie próbowali utworzyć czworoboki w głębokim śniegu. Jednak rosyjska kawaleria w pełnym impecie wpadła na [wroga] i rozjechała dwa bataliony. Jeden ze świadków zanotował, że `nigdy nie widział tak żywego i rozstrzygającego ataku jazdy`. Wielu francuskich oficerów, w tym generał Victor Levasseur, zostało rannych lub pojmanych; reszta 18. pp była rozproszona po polu walki, lecz zażarcie się broniła. W tym momencie kilku rosyjskich dragonów wrąbało się w szeregi Francuzów i zdobyło orła 2. batalionu 18. pp [byli to: Stiepan Fomin, Wasilij Podwornyj/Podworotnyj, Sawielij Dieriagin, Jefim Jerofiejew i trębacz Filip Łogwinow; zostali odznaczeni Orderem Św, Jerzego IV klasy a cały pułk znakami tegoz Orderu w listopadzie 1808]. Żołnierze 18. pp rzucili się do obrony swego orła; jeden z francuskich oficerów donosi: `honor walki o ten znak zdwajał nasze wysiłki`. Wszakże Rosjanie utrzymali zdobycz a 18. pp zostałby unicestwiony, gdyby nie nadeszła pomoc. Pułk 46. pp dopadł pozycji rosyjskich, wspierany przez kawalerię francuską, lecz został zaatakowany i odrzucony na resztki 18. pp. Jednocześnie Jermołow skierował ogień swej baterii na francuską trzecią kolumnę na lewej flance, która, mimo silnego ognia działowego, wycofała się w dobrym porządku. Podczas tych walk Bagration był cały czas w centrum wydarzeń. Dawydow znalazł go `pod ogniem artylerii, wydającego rozkazy z heroicznym spokojem`. Murat odwołał swe oddziały w celu przegrupowania pod Grądzik, gdzie rozwinął swe baterie artylerii na twardym gruncie między Grądzikiem a Żywkowem".

[srebrny_lis]

MIKABERIDZE - c.d., s. 339-341:"Przeważająca francuska artyleria zmusiła do milczenia działa Bagrationa, co wystawiło okolicę na decydujący atak Francuzów. Dowodzący 24-działową baterią Jermołow rozpaczał, że nie może osłonić odwrotu, gdyż ma tylko lekkie działa polowe. Główne natarcie francuskie skierowało się ponownie przeciw centrum Bagrationa. Bagration odesłał wyczerpane Pułki Muszkieterów Sofijskich i Pskowskich do Pruskiej Iławy, zastępując je na pozycjach Pułkami: Grenadierów Moskiewskich i 24. Jegierskim. W tymże czasie Augereau siłami 7. i 20. Pułków Szaserskich natarł już na skraj prawej flanki Rosjan [czyli w okolicach Żywkowo - Storchnest], gdzie Bagration rzucił Pułki Dragonów Kargopolskich i Ingermanlandzkich, Kirasjerów Jego Cesarskiej Mości i Huzarów Jelizawietgradzkich. Na skraju swej lewej flanki rosyjska artyleria 8. Dywizji pokryła ogniem pole ataku francuskiej kolumny poruszającej się wzdłuż jeziora Warszkajckiego, przy czym Pułk Huzarów Izumskich odrzucił francuskich tyralierów. Jednakże późnym popołudniem Bagration powiadomił Bennigsena, że nie jest w stanie dłużej utrzymywać pozycji. Wydał rozkazy odwrotu do Pruskiej Iławy i wycofał 8. Dywizję, za którą poszła reszta ariergardy. Francuzi zajęli teraz całą równinę [przed miastem], lecz zażarty opór Bagrationa zatrzymał ich na kilka godzin i spowodował ich ciężkie straty. Według Bennigsena, Bagration wycofał swe oddziały "w największym porządku". Kawaleria francuska wykonała kilka szarż na wycofujące się siły księcia Piotra, lecz napotkała kontratak Pułków: Kirasjerów Jego Cesarskiej Mości, Huzarów Jelizawietgradzkich i Dragonów Ingermanlandzkich, podczas gdy pułkownik Jermołow `sprawnie rozwinął na wzgórzu swą baterię konną i otworzył skuteczny [silny] ogień na Francuzów`. Bagration wycofał swe wyczerpane oddziały interwałami pomiędzy siłami Barclaya de Tolly [stojącymi] w Pruskiej Iławie. Francuska kawaleria, wspierana siłami 24. pp, stale przeszkadzała Bagrationowi w odwrocie. Wszakże po podejściu do miasta została zatrzymana przez oddziały Barclaya umocnione w zabudowaniach i za płotami. Kilka dział rosyjskich ostrzeliwało [wroga] z rozwidlenia dróg i spod kościoła w Pruskiej Iławie. Francuzi napotkali silny opór i ponieśli duże straty. Napoleon podesłał posiłki, by wesprzeć tę akcję. Dawydow opisuje: `Ogień [karabinowy] był prowadzony zza narożników domów, z okien, dachów i piwnic; kule karabinowe spadały jak grad a kule działowe przebijały szeregi naszej piechoty stłoczonej w wąskich uliczkach w marszu do ataku na bagnety`. Kiedy potyczka rozwijała się w bitwę, francuskie posiłki wciąż wdzierały się do Pruskiej Iławy. W morderczej walce Dywizja St. Hilaire`a przeszła przez cmentarz na przedmieściu i przedostała się na ulice. Rosyjskie straty zaczęły gwałtownie rosnąć a Barclay de Tolly został poważnie ranny w prawą rękę około 17:00. Tymczasem Bagration napotkał Bennigsena po drugiej stronie miasta i otrzymał [od niego] rozkaz odbicia Pruskiej Iławy za wszelką cenę." - dokończenie jutro

[janek]

Proponuję spotkanie 03.01.2011 o 18. Co Wy na to?